Nowenna za kapłanów Św Jan Maria Vianney – dzień 3

„Konającemu człowiekowi podaje się krzyż nie tylko dlatego, żeby oddalał złego ducha, ale też po to, żeby ukrzyżowany Zbawiciel był wzorem dla umierającego. Patrząc na wizerunek Zbawcy, chory ma się przygotować do śmierci tak, jak przygotowywał się Jezus Chrystus. A On przed swoją śmiercią oddalił się od Apostołów – także człowiek, który umiera, ma się usunąć od świata, oderwać się od osób, choćby najdroższych, i zajmować się tylko Bogiem i zbawieniem swojej duszy. Jezus Chrystus przewidując swoją śmierć, upadł na ziemię w ogrodzie Oliwnym i gorąco się modlił. To samo powinien robić chory, gdy zbliża się jego koniec. Ma się gorąco modlić i łączyć swoje konanie z konaniem Chrystusa. Jeżeli chory chce mieć zasługę, niech przyjmie śmierć z radością lub przynajmniej z wielkim poddaniem się woli Ojca niebieskiego; niech pamięta, że aby oglądać Boga, który jest naszym jedynym szczęściem, koniecznie trzeba umrzeć. Mówi święty Augustyn, że ten, kto nie chcę umierać, nosi na sobie znamię odrzucenia. Jaki szczęśliwy jest w godzinie śmierci chrześcijanin, który dobrze przeżył swoje życie! Porzuca on wszelkie nędze, żeby objąć w posiadanie niezmierzone dobra! Szczęśliwa i błoga rozłąko! Ty nas jednoczysz z Najwyższym Dobrem, którym jest Bóg. Tego wam życzę.”